Przykładowa lekcja wraz z zadaniem do zaliczenia

    na 205h kursie instruktora terapii 

 

Zapoznanie z ogólną terapią zajęciową dotyczącą ogólnego usprawniania i normowania procesów poznawczych, emocjonalnych i motywacyjnych człowieka.

 

Terapia zajęciowa (definicja):

1. To zespół określonych czynności o charakterze zajęć fizycznych i umysłowych, które mają na celu przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej.
2. To celowe, polisensoryczne działania rehabilitacyjne, o charakterze zajęć ciągłych, stanowiących proces terapeutyczny, prowadzący do usprawnienia i kompensacji zaburzonych funkcji organizmu pacjenta. Są to zajęcia planowe, celowe i systematyczne.

Rewalidacja (definicja)

    Zespół działań wychowawczych, edukacyjnych i terapeutycznych mających umożliwić osobie  niepełnosprawnej pod względem fizycznym lub psychicznym jak najpełniejszy rozwój i przystosowanie do życia w normalnym środowisku.

 

 

Jest to jedna z najstarszych metod postępowania (form rehabilitacji). Pojęcie terapia zajęciowa powstało w Anglii po I wojnie światowej, kiedy było mnóstwo młodych ludzi potrzebujących pomocy z zakresu działań rehabilitacyjnych. Pojęcie ,,terapia zajęciowa’’ wprowadził Herman Simon. Na początku XX wieku. Stosowano ją w lecznictwie psychiatrycznym i w domach opieki.

Jest to taka forma rehabilitacji, która ,,spina” rehabilitację leczniczą i społeczną, również uzupełnia fizjoterapię i rehabilitację psychologiczną. Postrzegana jest jako leczenie bez użycia środków farmakologicznych lub interwencji chirurgicznej Termin ten z greckiego oznacza: leczenie lub metodę leczniczą.

Terapeuta natomiast, to ktoś kto opiekuje się, troszczy o kogoś.

Cele i zadania terapii zajęciowej.

Cel terapii zajęciowej w odniesieniu do poszczególnych pacjentów jest zawsze określany indywidualnie.  Tworzy się cel ogólny i cele szczegółowe. Jednak do najważniejszych z nich należy:

      1.   Poprawa stanu fizycznego  chorego.

      2.   Neutralizowanie otępiającego działania nudy i bezczynności.

3. Zmniejszenie odruchu bólowego w wyniku rozluźnienia mięśni.
4. Zmniejszenie napięcia w stanach depresyjnych i lękowych.
5. Stworzenie u chorego poczucia własnej wartości oraz rozszerzenia kręgu zainteresowań.
6. Wzbogacenie  życia emocjonalnego chorego.
7. Zaktywizowanie chorego do działania

Zadania realizuje się poprzez:

1.       Ogólne usprawnianie.

2.       Rozwijanie umiejętności, w tym wykonywania czynności życia codziennego oraz zaradności osobistej, przy zastosowaniu różnych technik terapii zajęciowej.

3.      Przygotowanie do życia w środowisku społecznym, w szczególności poprzez rozwój umiejętności planowania i komunikowania się, dokonywania wyborów, decydowania o swoich sprawach oraz rozwój innych umiejętności niezbędnych w niezależnym życiu, a także poprawę kondycji psychicznej i fizycznej.

4.      Rozwijanie psychofizycznych sprawności niezbędnych w pracy.

5.      Rozwijanie podstawowych oraz specjalistycznych umiejętności zawodowych, umożliwiających podjęcie pracy w zakładzie aktywności zawodowej lub innej pracy zarobkowej, albo szkolenia zawodowego.

 

Zadania terapii zajęciowej, to przede wszystkim:

 

1.   Usprawnianie fizyczne (ścisłe powiązanie z fizykoterapią)

2.   Usprawnianie psychiczne (poprzez pracę dobrze dobraną, następuje akceptacja kalectwa).

3.  Usprawnianie społeczne (m.in. pomoc przy wyborze zawodu).

 

 

  Kierunki działania rewalidacyjnego 

1. Maksymalne rozwijanie zadatków i cech, które są najmniej uszkodzone.

2. Wzmacnianie i usprawnianie uszkodzonych sfer psychicznych lub  fizycznych.

3. Wyrównywanie   (kompensacja)   i   zastępowanie   (substytucja)   deficytów biologicznych i rozwojowych.

 

Procesy poznawcze- sekwencja zmian zachodzących w przebiegu aktywności ruchowej i intelektualnej człowieka. Determinuje poznawanie rzeczywistości i reguluje stosunek człowieka do otoczenia

• spostrzeganie
• wrażenia
• uwaga
• pamięć
• myślenie
• wyobraźnia

Wrażenia – odzwierciedlają cechy przedmiotów i zjawisk w otoczeniu człowieka.

• wzrokowe
• słuchowe
• dotykowe – kinetyczne
• węchowe
• smakowe
• ustrojowe
• równowagi
• stawowo -mięśniowe

 Spostrzeganie -  złożony proces, dzięki którym powstaje u człowieka subiektywny obraz przedmiotu. Na dokładność spostrzeżeń wpływa jakość wrażeń, doświadczenie, procesy myślowe. Spostrzeganie ma charakter polisensoryczny

Uwaga - zdolność koncentracji świadomości na danym przedmiocie czy zadaniu, lub na przeżyciach własnych. Uwaga pozwala na selekcję i ukierunkowanie czynności.

Pamięć - zdolność do zarejestrowania, przechowania, odpoznania i odtworzenia. To taka właściwość psychiczna, która umożliwia kształtowanie i funkcjonowanie doświadczeń

 Myślenie - to zdolność do rozwiązywania problemów, polegający na skojarzeniach i wnioskowaniu, operujący elementami pamięci jak symbole, pojęcia, frazy, obrazy i dźwięki. Za miarę efektywności myślenia można uznać inteligencję.

Rodzaje myślenia:

• Sensoryczno – motoryczne
• Konkretno – obrazowe
• Słowno – logiczne

Wyobraźnia – to samodzielny proces tworzenia obrazów na podstawie minionych postrzeżeń.

• wyobraźnia twórcza
• wyobraźnia odtwórcza

Emocje (proces emocjonalny)– ich źródłem jest obiektywnie istniejąca rzeczywistość. W procesie emocjonalnym człowiek odzwierciedla rzeczywistość i ustosunkowuje się do niej. O dojrzałości człowieka mówimy wtedy gdy wykazuje dojrzałość emocjonalną czyli  umiejętność świadomego kierowania swym zachowaniem emocjonalnym i uczuciowego przystosowania się do środowiska społecznego.

 

• Emocje pierwotne
• Emocje pośrednie (charakterystyczne dla ludzi)

 

• Emocje czynne
• Emocje bierne

Procesy motywacyjne – są regulatorem zachowań człowieka bo ukierunkowują jego działanie. Posiadanie motywu do działania wyraża się poprzez napięcie motywacyjne a my dążymy do jego zredukowania. 

zadanie do wykonania

Zadanie 1.

Podaj przykład ogólnego normowania jednego, wybranego przez siebie, procesu poznawczego. 

---

Pytanie na forum 1

Które  z zadań  terapii zajęciowej uważasz za najważniejsze? Uzasadnij swoją wypowiedź.